Koskoca iki ayı bitirdik.
Annemi havaalanına götürüyor olmalıyız bu yazı yayınlandığı zaman.
Bu yazıyı 03:43'te yazıyorum.
Kediler dahil herkes uykuda.
Beni oldum bittim uyku tutmaz böyle anlarda.
Yatağa gitsem dönüp durmaktan Yoshi'yi de uyutmam.
Annemin yanına yattım bir ara ağlamaktan canım çıktı.
Zaten annemin bavulu ortaya çıktığından beri tadım, tuzum yok!
Zor ya vallahi zor!
Annemden sonra bir süre kendimi toparlayamayacağım biliyorum.
Yoshi'ye beni avutmak düşüyor yine!
İnşallah annem sağ salim varır.
Ve inşallah en kısa zamanda görüşürüz tekrar!
Allah kimseyi sevdiklerinden ayırmasın (amin)
Beni yalnız bırakmazsınız değil mi?
Anne...
İyi yolculuklar!
Seni çok seviyorum!