Murakami Haruki ile Japonya'ya geldikten sonra tanıştım. Ve kendisi bir anda en sevdiğim yazarlardan biri oldu. Kitaplarındaki müziğe, detaylara ve yemeklere çok imreniyorum. Her bir kitabı size onlarca şarkıyı anlatıyor sanki.
Yoshi ile aramızda yeni bir keyif oldu Murakami kitapları. Aynı kitabı o Japonca ben ise Türkçe okuyorum. Hem aramızda tatlı bir rekabet hem de büyülü bir an oluyor.
Ama ne yazık ki bu kitapta bunu yakalayamadık. Yoshi kitabı hemen bitirdi. Benim elimde ise epey uzun sürdü.
Hem benim kendi yaşadığım sorunlar hem de kitabın konusu bu kadar uzattı sanırım süreyi.
Başlarda resmen sayfa sayfa sayıyordum. Sonlarına doğru ise hemen aktı kitap. Ya olaya alıştım ve anlar hale geldim diye ya da benim ruh halim iyileştiği için. Bilemiyorum belki hepsi de olabilir.
Çünkü kitaba göre olmak diye bir şey var bence. Ruh halinize göre kitap ya akar ya da 2 satır okuyamazsınız.
Bu upuzun adı olan kitabı sevdim diyemem ama sevmedim de diyemem. Ama her zaman olduğu gibi olayın akışına, detaylarına ve müziği duyma hissine bayıldım.
Kitabın sonunda bir seçim var. Yani hepimizin hayatında olduğu gibi bir 'karar anı' var. Ben o seçimden sonra çok mahsunlaştım. Bir ağırlık çöktü üzerime, kitapla vedalaşmak istemedim.
Bu kadar zorlayan bir kitapla neden bu kadar zor vedalaştım anlamadım.
Ama bu hissi sevdim.
Buraya kadar okuyanlar ne saçmalıyor bu kız diyordur büyük ihtimalle :)
Ne yapayım benim kitap anlatma tarzım da bu işte.
Karakter ismi vermeden, olayı anlatmadan (kitabın sonunu yazan blog gördüm ben ya) yani suya sabuna dokunmadan benim diyebileceğim budur.
Murakami Haruki benim bu hayatta en çok tanışmak istediğim yazardır. Bir gün bir yerde inşallah diyelim!
Okuduğum Kitaplar yazılarım için buraya tık tık